، فوتبال این رشته پرطرفدار ورزشی که جذابیت خاص و منحصربفرد آن سبب شده تا مردم سراسر جهان به شکلی هیجانی و خاص مجذوب آن شوند و آن را جزو مهم زندگی خود محسوب و به عبارتی فوتبال را زندگی کنند.

تب فوتبال در هر نقطه از کره زمین که باشد همیشه داغ و پر از هیجانات تازه و تکرارنشدنی است و لحظه‌های اشک و خنده و بهت و حیرت را با خود به همراه دارد.

فوتبال زبان مشترک همه علاقمندان این ورزش در سراسر جهان است که کنش‌ها و واکنش‌های آن در میان هواداران، زبان مشترکی است که همگان به آن اشراف دارند.

فوتبال یک علم است و علاوه بر داشتن امکانات سختدافزاری و نرم افزاری فوتبال، چیزی که فوتبال را جذاب تر، هیجان انگیزتر و باشکوه تر می کند، علم و دانش و تخصص فوتبالی است که در قامت مربی نمایان می شود.

جهان فوتبال مربیان بسیاری را به خود دیده است که توانسته اند با علم و دانش فوتبالی خود، صحنه های ماندگاری را برای فوتبالدوستان رقم بزنند و در اذهان مانا و جاودان شوند. بدون اغراق باید گفت که در جمع مربیان بزرگ و برتر دنیا، هوش و ذکاوت مربیان ایرانی یک سر و گردن از بقیه بالاتر است چرا که مربیان ایرانی در شرایط نابرابر از نظر زیرساخت های فوتبالی، خالق بزرگترین حماسه های فوتبالی بودند. از جمله مربیان باهوش، با علم و دانش روز فوتبال ایران زمین می توان به «امید الکایی» مربی جوان مازندرانی اشاره کرد که با وجود نبود امکانات حداقلی فوتبال، خالق لحظات بزرگ و ماندگاری در فوتبال شد به طوری که عنوان بهترین مربی فوتبال سال 1402 شهرستان چالوس را از آن خود کرد و افتخارآفرین شد. مصاحبه خبرگزاری موج با این مربی موفق و آینده دار را در زیر بخوانید.

چطور شد وارد ورزش فوتبال شدی؟

از دوران کودکی به این رشته ورزشی علاقمند شدم و مثل همه بچه های دهه 60 با همین توپ های پلاستیکی توی کوچه و پس کوچه های شهرم چالوس فوتبال گل کوچیک بازی می کردم و کم کم به سمت بازی در زمین های خاکی و فوتبال چمنی کشیده شدم و فوتبالم را ادامه دادم.

چند سال فوتبال بازی کردی؟

بیش از ده سال فوتبال بازی کردم و حتی زمانی که به خدمت مقدس سربازی رفتم، در آنجا و در لشگر 30 گرگان هم فوتبالم را در همان تیم ارتش ادامه دادم و پس از آن نیز چند سالی فوتبال بازی کردم. 

از چه سالی به جرگه مربیان پیوستی؟

مربیگری را از سال 97 آغاز کردم و با شرکت در کلاس های رسمی مربیگری فوتبال، به صورت حرفه ای به این موضوع پرداختم و در حال حاضر هم مدرک رسمی مربیگری c فوتبال آسیا را دارم و به دنبال کسب مدارج بالاتر مربیگری نیز هستم.

مربیگری در رده سنی امیدهای کشور در تیم فوتبال هیرکانی از نخستین تجربه های من بود. الان هم به عنوان سرمربی در خدمت تیم وحدت لاشک در لیگ برتر استان هستم و به لطف خدا، همت بازیکنان و حمایت های مردم و تماشاگران موفق به کسب عنوان قهرمانی شدیم.

سقف آرزوهای فوتبالی ات چیست؟

سقف آرزوهای من بلند هست. من همه تلاش خودم را می کنم تا بتوانم به سکوهای بالاتر مربیگری در فوتبال برسم و آرزو دارم بتوانم روزی در تیم های بزرگ داخلی و حتی خارجی مربیگری کنم و این برای نه تنها برای من، بلکه برای بقیه مربیان جوان کشورمان هم دور از ذهن نیست که بخواهند با خودباوری تلاش کنند و در کنار تجربه به کسب علم و دانش و تخصص فوتبالی بپردازند و روزی روی نیمکت سرمربیگری تیمهای بزرگ بنشینند و افتخار آفرین باشند.

ارزیابی ات از فوتبال مازندران چیست؟ ظرفیت استعدادها و امکانات چطور است؟

فوتبال مازندران در سالهای اخیر بسیار پیشرفت کرده است و الان تیم فوتبال نساجی در لیگ برتر حضور دارد و حتی به لیگ قهرمانان آسیا هم صعود کرد و این تنها بخشی از پتانسیل های عظیم فوتبال مازندران است.

تیم فوتبال نساجی مازندران در رقابتهای جام قهرمانان آسیا بازی قابل قبولی از خودش به نمایش گذاشت و نمره قبولی گرفت.

فوتبال مازندران، تماشاگرهای بسیار خوبی دارد که سرمایه های اصلی محسوب می شوند و همیشه حامی تیم های مازندرانی هستند.

تیمداری مازندران در لیگ فوتبال کشور می تواند استعدادهای نهفته فوتبالی استان را شناسایی و شکوفا کند. خوشبختانه الان در چالوس و نوشهر هم دو تیم در لیگ دسته دو فوتبال کشور داریم که چالوس تیم جدیدی هم برای لیگ سه فوتبال کشور آماده کرده است.

مهمترین و ضروری ترین نیاز فوتبال مازندران چیست و چرا؟

داشتن زمین مناسب و استاندارد برای فوتبال از مهمترین نیازها هست.

زمین فوتبال در حد و اندازه پتانسیل فوتبال مازندران نداریم. همین زمین هایی هم که وجود دارد امکانات لازم را ندارد که مهمترین آن نداشتن چمن مناسب است و در کل امکانات استاندارد فوتبالی را ندارد و در این زمینه خیلی ضعیف است.

مسئولان باید در این زمینه چاره اندیشی زیرساختی کنند تا زمین هایی با حداقل استانداردهای اولیه فوتبال داشته باشیم.

از نظر شما یک فوتبالیست موفق چه ویژگیهایی باید داشته باشد؟

یک فوتبالیست موفق کسی هست که علاقه به فوتبال داشته باشد و پشتکار به خرج دهد و از حاشیه ها به دور باشد و فوتبال خود را هدفمند دنبال کند و نگاه حرفه ای به فوتبال داشته باشد.

یک فوتبالیست با دوستان فوتبالی داشته باشد و همیشه در جمع دوستان صحبت از فوتبال باشد.

بزرگترین حسرت فوتبالی شما چیست؟

بزرگترین حسرت فوتبالی من این هست که در دورانی که فوتبال بازی می کردم آن طور که باید فوتبال را جدی نمی گرفتم و نیمه حرفه ای دنبال کردم و البته شرایط و امکانات آن دوران در این زمینه هم بی تأثیر نبود.

الان مربیگری را خیلی جدی دنبال می کنم و با برنامه و هدف پله های ترقی را طی می کنم و از مربیگری خودم راضی هستم.

همیشه فوتبالیست مازندرانی در تیمهای بزرگ و مطرح کشور زیاد داشتیم و داریم. چرا با این پتانسیل قوی و بزرگ، اما مازندران خودش در تیم داری در لیگ برتر ضعیف هست و حتی بعضاً تیمی ندارد؟

این به وجود اسپانسرها بر می گردد. اسپانسر داریم اما علاقه به فوتبال در اسپانسرها بسیار کم دیده می شود. اگر علاقه باشد این موضوع حل شدنی است.

در چند سال اخیر پدیده تأسیس و راه اندازی مدارس فوتبال در مازندران به ویژه غرب استان زیاد شد. نظرت درباره این مدارس چیه؟ آیا منبعی برای درآمد خودشان هستند یا دغدغه فوتبال و فوتبالیست پروری دارند؟

نَفْسِ تأسیس مدرسه فوتبال قابل تحسین هست اما باید کسی این مدارس را تأسیس کند که خودش از نسل فوتبالی باشد و مهمتر اینکه علم فوتبال داشته باشد. اینکه هر کسی بخواهد بدون داشتن علم و دانش فوتبالی، مدرسه فوتبال تأسیس کند، سرانجامی ندارد.

ناگفته نماند که برخی هم مدارس فوتبال را صرفاٰ برای منبع درآمد تأسیس می شوند که قطعاً از این گونه مدارس، فوتبالیستی بیرون نخواهد آمد. اگرچه مسأله مالی برای مدارس فوتبال غیرقابل انکار است اما باید همان دانش و تخصص فوتبال همراه با علاقه هم وجود داشته باشد تا حداقل سالانه دو تا سه بازیکن خوب به فوتبال کشور معرفی شود.

سخن پایانی شما؟

لازم هست یادی کنم از زنده یاد «نوربخش الیکایی» از مربیان با دانش و تجربه و با اخلاق نیکو که متأسفانه خیلی زود از میان ما رفت. ایشان از مربیان فوتبال پایه خود من بود و به عبارتی الفبای فوتبال را نزد ایشان یاد گرفتم و موفقیت امروزم را مدیون ایشان هستم. همچنین از مربیانی همچون بهمن رضوانی که در طول دوران مربیگری فوتبال برای بنده زحمت کشیدند، تشکر و قدردانی می کنم.